موش موشـــــــــــــی

جمعه ۲۴ دی ۱۴۰۰ مرد کوچولوی من؛ اگه بدونی چقدر عاشقتم وقتی که میگی همیشه فرشته ی دندونی، فردای اون روزی که دندونم افتاده جایزه ام رو برام نمیاره و روز دوم میاره. یا برام تعریف می کنی که دفعه ی پیش که فرشته ی دندونی دندونم رو برد دستمال کاغذی رو هم با خودش برد. و من و رادین از خنده غش می کنیم و خودتم می خندی. این گپ زدن های دوستانه شیرینی لحظه های با تو بودنمه. تو فقط از کائنات بخواه و بذار اون از طریق آدم ها برات فراهم کنه. همین قدر مطمئن که راجع به جایزه ی دندون افتاده ات صحبت می کنی و من اجابت می کنم. و وقتی بهت می گم شاید از یه جایی به بعد برای دندون افتاده ات جایزه نیاره تو به فکر فرو می ری و من یه لحظه شک ...